De bodemloze put die Convenant Gezond Gewicht heet

In de loop van de tijd heb ik af en toe iets geschreven over het Convenant Gezond Gewicht en de projecten die daarmee samenhangen. Ik geef eerlijk toe, ik weet niet exact hoe het in elkaar zit. Daarvoor is de samenhang te onbegrijpelijk. Politici denken echter wel dat ze dit weten. En juist voor hen heb ik mijn verschillende blogjes nog even op een rijtje gezet.

Groei van aantal deelnemers zegt niets over de effectiviteit

De projecten hebben alle een ding gemeen. Ze worden betaald van (veel) overheidsgeld en hebben geen evaluatie waaruit blijkt welke gezondsheidsdoelen zijn gerealiseerd. Groei van het aantal deelnemers zegt niets over het feit dat er ook gezondheidsdoelen zijn bereikt.

Verder zijn het projecten die alle worden uitgevoerd onder de leiding van Schuttelaar, de grootste lobbyist van de industrie in Nederland. Voor zover ik weet heeft het Vinkje officieel niets met de preventiebudgetten te maken. Zij varen in ieder geval wel mee onder de paraplu van Schuttelaar.

Gemeenschapsgeld voor een lunch met wit brood en Cola Light

GGD Amsterdam heeft 260.000 euro gemeenschapsgeld gestoken in een ‘gezonde’ lunch met wit brood en Cola Light. Er waren geen doelstellingen. Onduidelijk is dat ook of deze investering ook maar iets heeft opgeleverd voor de gezondheid.

Update 2 oktober 2015

Eric van der Burgh heeft zich openbaar verzet tegen kindermarketing. Dat vind ik een mooie ontwikkeling.

JOGG kiest voor resultaat: zet 11-12-13 alvast in je agenda!
11-12-13 was er helemaal niets bereikt. De verklaring was dat het slecht een ambitie was. Tja een vriendin van mij had de ambitie balletdanseres te worden, ze heeft nu echter een zittend beroep. Gedragsdoelstellingen haal je niet zonder heldere doelstellingen. Helaas, maar waar!

Laten we onze gezondheid bepalen door Schuttelaar?
Duidelijk is dat zowel het Convenant Gezond Gewicht als JOGG en het Vinkje op hetzelfde adres zitten dan Schutteelaar. Volgens Schuttelaar is dat puur toeval. Wel opmerkelijk dan dat als het Convenant belt Schuttelaar de telefoon opneemt. In Nederland kan dit gewoon. Zelfs de media en politici grijpen niet in. Schuttelaar was niet erg blij met dit blog en wilde bijzonder graag een afspraak met me maken om te vertellen hoe tof ze bezig zijn. Maar ik wil weten waar 26 miljoen overheidsgeld verdwijnt zonder dat er concrete doelstellingen worden gerealiseerd.

Vergelijken JOGG met Epode gaat voorbij aan cultureel besef.
Omdat JOGG zelf in Nederland weinig bereikt communiceren ze steeds dat ze de aanpak van Epode in Frankrijk gebruiken en dat dit een enorm succes is. Jammer alleen dat de eetcultuur in Nederland en Frankrijk verschillen als de kleuren wit en zwart.

Balans Top: we werken zonder doelstelling zegt Rosenmöller
Op de dag van de Balans Top zei Paul Rosenmöller dat hij bij voorkeur zonder doelstellingen werkt. Tja, wie wil er geen 26 miljoen zonder dat hij daar iets voor hoeft te doen. Wel eerlijk dat hij dit bevestigde. Maar wie grijpt er nu ook daadwerkelijk in?

Dit is allemaal mogelijk in Nederland. Goede gezondheidsvoorzieningen worden afgebroken en ondertussen smijten we gezondheidsgeld liever in een bodemloze put. Zullen we afspreken dat we subsidies alleen maar geven aan projecten met heldere doelstellingen, die tijdig openbaar worden geëvalueerd en afgerekend?

Alleen enthousiaste verhalen van direct betrokkenen

We horen in de media extreem enthousiaste verhalen. Is het je wel eens opgevallen dat die altijd afkomstig zijn van direct betrokkenen van JOGG (die daar geld mee verdienen) of mensen die er graag hun geld mee gaan verdienen? Nooit ondersteunen buitenstaander die positieve verhalen. In Vrij Nederland deze week zegt Greetje Timmerman, hoogleraar ‘jeugd als sociaal verschijnsel’ bij de Rijksuniversiteit Groningen dat er in Nederland helemaal geen wetenschappelijk bewijs is dat JOGG werkt. Ze vindt het beschamend dat JOGG de resultaten wel als zodanig presenteert. Het is overheidsgeld waarvan de samenleving dus mag verwachten dat het uitgeven van geld verantwoord gebeurt. Dit brengt mij bij het begrip opportunitycosts. Vrij vertaald als je ergens geld aan uitgeeft, kun je datzelfde geld niet aan iets anders besteden. Dus zeker in een tijd van schaarste is het van het uiterste belang dat we geld steken in projecten die gemonitord worden op basis van objectieve criteria in plaats van nietszeggende promotiepraatjes van direct belanghebbenden. Doelstellingen zijn bij dit soort projecten niet eenvoudig. Moeilijk is niet hetzelfde als onmogelijk. Als je start zonder doelstellingen weet je in ieder geval een ding heel zeker, dan zullen ze er ook nooit komen. Communicatieadviseurs leren blijkbaar in hun opleiding niet om dit soort doelstellingen te formuleren, maar om oneindig vaak te communiceren dat het formuleren van dit soort doelstellingen niet realistisch zijn. Niet voor hen, maar wel voor bijvoorbeeld klinische epidemiologen.