Hoe zou het zijn als journalisten weer feitelijk zouden publiceren?
Op Wikepedia lees ik: ‘Een journalist(e) is een beroepsbeoefenaar die nieuwsfeiten verzamelt over recente gebeurtenissen van algemeen belang, die deze feiten onderzoekt of analyseert en daarover publiceert in een actueel (nieuws)medium.’ Dan bestaan er tegenwoordig nog maar weinig journalisten. Dagelijks verbaas ik me weer over schreeuwerige teksten die niets met feiten te maken hebben. Wat wel? ik weet het niet of het gemak is, ondeskundigheid of alleen maar snel scoren door een hoog bereik. Misschien is dat ook niet zo belangrijk. Wat wel? Dat journalisten feiten en meningen (weer gaan) onderscheiden.
In de media gaat het te vaak om bereik
Vorige week las ik deze NOS-kop ‘rode wijn en karnemelk zijn goed voor onze darmflora’. Joepie we mogen dus onbeperkt aan de rode wijn? Of toch niet? Nee helaas, er zijn 69 factoren gevonden die slechts 7% van de variatie in onze darmflora verklaren. De kop zet mensen, die uiteraard graag lezen dat rode wijn goed is, op het verkeerde been. Ook is onduidelijk wat de informatie over muizen in dit artikel doet. Onderzoek bij dieren zegt immers niets over mensen. Het zou handig zijn als de NOS zich bewust is van hun verantwoordelijkheid en koppen maakt die de lading dekken.
Van het weekend werd massaal dit artikel van deVolkskrant gedeeld. Het Voedingscentrum omarmt echter de vinkjes zoals ze nu gebruikt worden helemaal niet. Och waarom zou je dat ook checken als je dat schrijft? En dat groepje mensen die p-waardes boeiend vinden kunnen die gewoon vragen. Het is juist de kunst die mensen te bereiken die geen flauw benul hebben wat dat is. En die gaan ook geen betere keuzes maken door ze lastig te vallen met ‘nerderige’ teksten. Bij het Voedingscentrum hebben juist de nerds dit vertaald naar begrijpelijke zinnen voor de doelgroep waarvoor ze bestaan.
Journalisten: zorg voor een beter netwerk
Afgelopen weken werden door journalisten zoals gewoonlijk dagelijks posten gemaakt over meldingen van Foodwatch. Onder andere de posten over minerale olie die oneindig wordt gedeeld. Voor gezond zijn er vele issues die veel belangrijker zijn en die geen aandacht krijgen. Als journalist zou je toch in staat moeten zijn om eerst te checken of dat wat je deelt inhoudelijk juist is. Voedselveiligheid is een complex vak dat lastig is om te beoordelen als je geen scheikundige bent. Dat hoef je ook niet zelf te doen, maar zorg dat je netwerk op orde is. Er zijn veel scheikundigen die graag uitleggen hoe iets werkt. Nog een andere tip: als een instantie altijd overal tegen is dan is het toch niet zo moeilijk om te begrijpen dat dit geen informatie is maar effectbejag. Dit zou basiskennis moeten zijn voor een journalist. En het zou nog fijner zijn als politici dit ook (willen) begrijpen.
Wat is het belang van de afzender?
Een paar maanden geleden meldde de Consumentenbond ‘weg met het Vinkje.’ Er vond mede naar aanleiding hiervan een debat plaats over het Vinkje. Hoe meer hysterie hoe beter leek wel. Maar voor zover ik weet was er geen medium die onderzocht waarom de Consumentenbond dit onderwerp zo nauw aan het hart lag. Nou, ‘gewoon’ omdat ze zelf ook zo’n soort Vinkje hebben (schreef ik al eerder). Is dat niet raar dat geen enkele journalist dit opmerkte. Zelf probeer ik altijd de argumenten voor en tegen te bespreken, zodat mensen zelf hun keuzes kunnen maken op basis van deze informatie. Zou dat niet fijn zijn als journalisten die daarvoor betaald worden dat ook weer gaan doen?
Henk en Ingrid hebben je hulp nodig
En nog een tip van mij als voedingsdocent. Consumenten begrijpen steeds minder van voeding. Wat zou het fijn zijn als journalisten zich dit aan zouden trekken en eens wat zorgvuldiger met hun lezers om zouden gaan. Je doelgroep bestaat niet alleen uit een paar ‘Rensen’, maar vooral uit Henk en Ingrid.