Verkopen de medewerkers van Unilever met opzet gif?

Vorig jaar zomer werd ik door Unilever benaderd met de vraag of ze mijn visie over voeding mochten filmen voor een intern beleidsfilmpje. Ik was best verbaasd toen ik dit verzoek kreeg. Ik werkte daar echter toen met plezier aan mee. Ik vind leuk om mensen op een andere manier naar voeding te laten kijken als dat ze gewend zijn. De productmanagers gingen na ons gesprek ook enthousiast weg. Dat kwam volgens hen door mijn gedrevenheid.

Vorige week was ik uitgenodigd op het hoofdkantoor van Unilever met zes andere kritische bloggers. We werden uitgenodigd omdat ze interesse hadden in onze mening en drive. Ik vond dat enorm stoer, omdat ze zelfs een blogger hadden uitgenodigd die met haar blog als doel heeft mensen bang te maken. En ja voor zo’n groot bedrijf als Unilever is dat ook oprecht spannend. Het leukste deel vond ik de speeddating 1 op 1. Ze wilden zelf wat vertellen, maar we mochten ook kritische vragen stellen. Uiteraard had ik zelf allerlei vragen.

Ik sprak verschillende mensen bij Unilever

Ik sprak o.a. met de productmanager van Becel. Van mij hoeft dat product niet te bestaan. Ik eet dat niet en zal dat ook niet gaan eten. En ik begrijp zelfs niet waarom iemand dit graag eet. Ik eet liever roomboter. Dat wist ze vast al wel. En toch hadden we enorm leuk inhoudelijk gesprek, omdat we oprechte interesse hadden in elkaars standpunt. We hadden het o.a. over de cholesteroltest. Unilever denkt dat ze daar iets mee bieden dat zinvol is voor de gezondheid. Ik denk dat niet. Je mag je afvragen of het zomaar testen van mensen zonder risico op een ziekte zinvol is of de gezondheidszorg onnodig duurder maakt. Ik ben daar daarom geen voorstander van. Maar nog meer moeite had ik met de uitwerking.  Het cholesterol moet sowieso drie keer nuchter gemeten worden. Ook de voedingsadviezen die in het kader van een te hoog cholesterol werden gegeven zijn niet juist.

Daarna sprak ik de kok, die mede verantwoordelijk voor de smaak van producten. Ik zei tegen hem: ‘als kok kies je voor smaak en dus voor roomboter, toch?‘ Hij begon te lachen en bevestigde dat. Ik heb het hem niet gevraagd, maar thuis eet hij vast roomboter. Hij legde echter ook uit dat Unilever producten maakt voor iedere Nederlander. Ik als natuurgeneeskundige richt me op een niche, waardoor ik minder goed weet wat de gemiddelde Nederlander wil. Volgens de kok is dat: ‘eenvoudig eten dat weinig tijd kost, niet mislukt met een herkenbare smaak. Als mensen ‘s avonds thuis komen willen ze geen gedoe omdat het eten mislukt is. Ook het verminderen van zout en suiker is daarom lastig. Mensen vinden het dan al snel niet meer lekker en kopen het niet meer. De meeste mensen zijn niet met gezondheid bezig‘.

Deze sessie werd gevolgd door een gesprek met een wetenschapper. Met haar sprak ik over verzadigd vet. Dat het overdreven is hoe hier in Nederland mee om gegaan wordt. Nee je moet niet zoveel mogelijk verzadigd vet eten, maar wat roomboter kan echt geen kwaad. Vermoedelijk krijgen mensen wel te veel (verzadigd?) vet binnen door alle bewerkte producten die ze eten.

Uiteindelijk sprak ik nog iemand over de samenstelling van margarine/halvarine. De basis hiervan bestaat uit (palm)vet, olie, vocht (water, melk of yoghurt), smaakstoffen en een emulgator. Een emulgator is nodig om olie en vocht te kunnen mengen. Dit kan een ei zijn, maar hier wordt meestal niet voor gekozen in verband met intoleranties. Bleken wordt gedaan met bleekaarde, dat is een soort zand. Verder lees je nog wel eens dat er transvet in zit. Dit is al jaren niet meer zo. Ook zitten er geen zware metalen in: soms wordt hexaan gebruikt, maar dat verdampt in het productieproces volledig.

Ik houd van onbewerkte producten

Ik ben een voorstander van zo min mogelijk bewerkte voeding. De producten van Unilever sluiten daar niet zo goed bij aan. Maar ik maakte ook kennis met hun dilemma’s en uitdagingen. Als ze hun producten ineens heel anders maken, koop niemand ze meer. De cynische lezer zal dat niet erg vinden. Maar de vraag is dan wat mensen wel gaan eten. Die gaan echt niet ineens helemaal zelf koken. Ik ben daar wel een voorstander van, maar dat lijkt me niet erg realistisch. Als Unilever kleine stappen maakt, kan dat door hun omvang toch al een belangrijke invloed hebben op onze gezondheid.

De mensen die wij spraken stonden daadwerkelijk open voor onze visie. En ook dit maal vonden ze mijn inbreng inspirerend. Ik volg immers niet domweg de richtlijnen, maar kijk ook wat de intentie van een richtlijn is. Als zoutreductie te langzaam gaat, kun je ook proberen de hoeveelheid kalium (dat zit in groenten) te verhogen. Het gaat voor je gezondheid immers om de verhouding tussen natrium en kalium.

Mensen die worstelen met hun verantwoordelijkheid

In de evaluatie heb ik ze uitgedaagd iets rebelser te worden. Als groot bedrijf kun je niet zomaar de richtlijnen negeren. Maar met zoveel voedingswetenschappers in huis kun je toch ook zelf wat baldadiger zijn. Ze zijn wel heel erg braaf. Ik wil ze wel helpen iets minder braaf te worden. Ik vind het leuk om mee te denken om Nederland een klein beetje gezonder te maken, zonder dat ik uiteraard mijn visie te grabbel gooi. Ik denk oprecht dat dit ook kan slagen bij een bedrijf als Unilever.

En nee dus, ik sprak daar echt geen gifmengers, maar mensen die worstelen met hun verantwoordelijkheid als groot bedrijf!

Update

De verantwoordelijkheid voelen de wetenschappers, maar helaas hebben de marketeers het voor het zeggen