Tiny & happy in de Kruisstraat

Tijdens een praatje op straat zei iemand: ‘Woon je tiny, wat gaaf!’ Onbedoeld ben ik een baanbreker. Ik woon in een klein, knus, eenvoudig huisje, dat eeuwen geleden is gebouwd.

Al twaalf jaar stond ik op de wachtlijst voor een huis in het hofje van Oirschot in de Kruisstraat in Haarlem. Al die tijd hoorde ik tot mijn grote teleurstelling niets. Maar dat veranderde drie jaar geleden, nadat ik totaal onverwacht een mail ontving met de vraag of ik nog steeds in het hofje wilde wonen. Dat dit al jaren een droom van mij was, was zelfs mijn oud-collega’s van De Hypotheker niet ontgaan. Toen ik daar ruim 20 jaar geleden wegging, hadden ze voor mij een schilderij gemaakt waarop ik in een hofje stond.

 

 

 

Het hofje van Oirschot is gebouwd in 1769 en ligt midden in het centrum van Haarlem. Als je door de spijlen van het hek met de net geverfde gouden topjes kijkt, zie je een grote tuin met gras, een buxusheg en in het midden een beeldje van Eva. Om de tuin heen staan 19 huisjes van ongeveer 35 vierkante meter. In een van die huisjes woon ik.

Ik heb altijd graag klein gewoond. Toen ik als peuter naar een groter huis verhuisde, wilde ik al steeds op de grond in een hoekje zitten, omdat grote kamers ongezellig en kil voelden. Toch was de overstap van een flat van 95 vierkante meter naar een huisje dat bijna drie keer zo klein was nog best lastig.

Uiteraard moest ik scherpe keuzes maken over wat wel en niet mee kon. Op zo’n kleine oppervlakte kun je niet veel spullen kwijt, maar toch mis ik niets. Dat komt omdat ik vooraf goed heb nagedacht wat ik belangrijk vind. Zo vind ik mijn oude grenen kast belangrijker dan een tv. Ik kijk weinig tv en als ik toch iets wil zien, kan ik mijn laptop gebruiken. Bovendien staat mijn boekenkast precies voor de aansluiting van de tv, dat had ik in de verhuisstress over het hoofd gezien.

Wel wilde ik graag een diepvries. Dat was nog even puzzelen. Maar er bleek een driekwart tafelmodel te bestaan dat gemaakt leek te zijn voor mijn huisje. En er was slechts plaats voor een bank van 1,6 meter, terwijl de meeste banken 20 centimeter breder zijn. Met zorgvuldig zoeken en veel geduld loste ik ook dit knelpunt op.

Het voordeel is dat ik nu een compact huis heb met alleen maar spullen die goed passen bij wie ik ben. Naast de betaalbaarheid – met een huur onder de huursubsidiegrens – en de gezelligheid is een klein huis ook heel overzichtelijk. Minder ruimte en minder spullen geven me rust en besparen tijd, omdat ik minder hoef op te opruimen en te onderhouden.

Ik zou niet anders meer willen. De tijd die ik bespaar, kan ik nu mijmerend besteden in mijn nieuwe tuinstoel met zicht op de nieuwe motloze (!) buxussen in onze hoftuin, met een Flow in de hand genietend van een latte.